대화 1

   - Anja zaczekaj! - zdyszany głos rozniósł się po pustym szkolnym korytarzy.

Wołana dziewczyna przystanęła i z grymasem wymalowanym na ustach odwróciła się do oddalonej o kilka mętów ledwie żywej przyjaciółki. Przeczesała włosy dłonią i westchnęła ciężko. 

   - Dlaczego to właśnie MY mamy zajmować się tym nowym uczniem? - zapytała czysto teoretyczne. Sama doskonale wiedziała, jaki jest powód. Obie były w samorządzie uczniowski i nie dzierżyły tam byle jakich stanowisk. Jej dzisiejszy dzień nie zapowiadał się zbyt dobrze, a wręcz od momentu przebudzenia na jej drodze stawało wszytko, co skutecznie wyprowadzało ją z równowagi.

   -Przypominam Ci, że to nie uczeń a uczennica, zresztą nie marudź. Będzie dobrze! - powiedziała optymistycznie niższa dziewczyna, kiedy odzyskała poprawy oddech, ominęła Anje i pewnym krokiem ruszyła w stronę pokoju nauczycielskiego.

Tymczasem w owym pomieszczeniu zgromadzona była prawie cała kadra pedagogiczna, plus pewna filigranowa brunetka, która starała się zająć swoje myśli czymś bardzkiej interesującym niż chęć zwymiotowania na panujący w około smród strach, przepoconych ubrań pomieszanych z stęchłym jedzeniem.

   - Tu masz adres krawcowej, u której będziesz mogła zmówić swój nowy mundurek. Mam nadzieje, że załatwisz to jeszcze dziś - starszy mężczyzna spojrzał wyczekująco na uczennice z nada trzymaną kartką w reku.

   - Co tu tak śmierdzi?!!!

W tym momencie wszystkie pary oczu skierowały się w stronę wejścia, gdzie stała chuda, na oko nawet trochę za chuda kruczowłosa dziewczyna, jej szaro-zielone oczy lustrowały każdą zebraną w pomieszczeniu osobę. Kiedy nawiązała kontakt wzrokowy z jednym z nauczycieli, na jej bladoróżowe, pełne usta wypłyną chytry uśmiech powodując, iż na jej policzkach pojawiły się dwa ledwo widoczne dołeczki. Z zawieszoną torba przez ramie ruszyła w stronę nauczyciela wf-u.

   - Nie patrz tak na mnie! To nie ja! To przez te szambo, mieliśmy otwarte okno i taki jest skutek! - tłumaczył się pośpiesznie. - Zresztą jesteś w pokoju nauczycielskim! Trochę kultury i szacunku by ci się przydało! Przy okazji stój tam gdzie stoisz!
     Od nieciekawego warknięcia powstrzymała ją tylko dłoń Zuzy, która dawała do zrozumienia, aby przyjaciółka trochę ochłonęła, tak więc ta tylko burknęła pod nosem, iż wie o szacunku sto razy więcej niż on sam będzie umiał przez całe swoje życie.

   - Dobrze, że już jesteście. - wtrącił się ich nauczyciel biologii a jednoczenie obecny wychowawca klasy II F, Wcisną stojącej przy biurku dziewczynie adres i ruchem dłoni nakazał, aby już sobie szła.

   - A co ja pies jestem, aby na mnie ręka machać, może jeszcze podaj łapie i pomerdaj ogonem?- Wyburczała niezadowolona.

   - Mówiłaś coś?- spytał nowej podopiecznej. Ta tylko wypuściła ze świtem powietrze i pokręciła przecząco głowa.

   - No nic. Oprowadzicie...- mężczyzna zawahał się na chwile i spojrzał w stronę nowej uczennicy - Jak masz na imię?

   - Kang Je Mi - powiedziała zwracając tym na siebie uwagę dwóch stojących w wejściu dziewczyn.

   - A tak właśnie Kang... zresztą to teraz nieważne, wszystkie trzy zmykać mi stąd. - spojrzał na przedstawicielki rady uczniowskiej a po chwili na jego twarzy wypełzło drobne zdziwienie- A wam, co? Wyglądacie jakbyście ducha zobaczyły. He?

- Bo chyba tak właśnie jest...- wyszeptała Zuza nadal wpatrzona w stojącą spokojnie Kang Je Mi.